وجود پل عابر پیاده در خیابانها موجب میشود تا رانندگان با اطمینان خاطر بیشتری در خیابان تردد کنند و بدون توجه به اینکه ممکن است کسی از عرض خیابان عبور کند راهشان را ادامه دهند در حالیکه بسیاری از افراد از این پلها استفاده نمیکنند.
امروزه تعدد پل های عابر پیاده بر روی شریان های درون شهری برخلاف آنچه مدیران شهری در ایران آن را نشانه ای از ایجاد خدمات مناسب برای شهروندان پنداشته و از آمار مربوطه با افتخار یاد می کنند، گواهی از رویکرد "اتومبیل محور" در طراحی شهری است
تاریخچه توجه به پل های عابر پیاده در جهان به دوران تولید انبوه اتومبیل و حضور گسترده این وسیله نقلیه موتوری در سطح شهرها و عمدتا به دهههای ابتدایی قرن بیستم بر میگردد. زمانی که به دلیل گسترش تمرکز جمعیت در شهرها و رشد شتابان صنعتی شدن، ازدحام فراوانی در فعالیت ها و اختلاط حرکت سواره و پیاده به ویژه در مراکز شهرهای بزرگ ایجاد شد و برنامه ریزان و مسوولان امور شهری را به چاره جویی جهت جداسازی مسیرهای عابران پیاده از اتومبیل ها وادار کرد.
اوژن هنارد، کسی بود که در سال 1905 در فرانسه برای نخستین بار واژه تقاطع غیر همسطح را وارد ادبیات حمل و نقل شهری کرد. به دلیل غلبه نگرش کمی نگری که پس از جنگ جهانی دوم در برنامه ریزی و توسعه شهرها ایجاد شد، در دهههای 1950 و 1960 ساخت گذرگاه های غیر همسطح به الگویی متداول در شهرهای اروپایی و آمریکایی بدل گردید. تا اینکه از دهه1970 رویکردی به جایگزینی تقاطعهای همسطح با غیرهمسطح و اولویت بخشی و تسهیل هرچه بیشتر حرکت پیاده در شهرها پدید آمد
یکی از بارزترین عناصری که توجه گردشگران و تازه واردان به شهرهای بزرگ را به خود جلب می کند، پل های عابر پیاده و شمار زیاد آن هاست. سازه هایی فلزی که با اشکال مختلف و عمدتا بد منظر (که تازه در سالیان اخیر اندکی به جنبه های زیبایی شناختی آنها پرداخته شده است) در جای جای این شهرها به چشم می خورند
بررسی های مختلف انجام گرفته در شهرهای کشورمان بیانگر آن است که این پل ها از کارایی لازم برخوردار نیستند. به عبارت دیگر، میزان بهره گیری و کارکرد پل های عابر پیاده بسيار كم بوده است. مطالعات نشان داده عمده ترین دلایل استفاده عابران از آنها تاثیر ابعاد هندسی- کالبدی (طراحی هندسی مناسب پل، انتخاب نوع بالابر بوده است. همچنین، از تاثیر ابعاد مکانیابی به عنوان مهمترین دلیل عدم استفاده از پل های عابر نام برده شده است